Ագահ մարդը սեղան նստելիս ջանում է ինքն իրենից շատ ուտել:
Ագահ մարդու ընկերները լինում են, չեն լինում:
Ագահ մարդու համար հասարակածը իր որովայնի շրջագիծն է:
Ագահ մարդն ու իր ագահությունը այնքան անկուշտ են, որ իրար ձեռքից էլ են պատառ փախցնում:
Ագահությունը մարդուն գցում է բոլոր գահերից:
Այնքան է մեծանում ագահ մարդու որովայնը, որ նա չի տեսնում շրջապատողների արհամարհանքը:
Բացեցիր ագահությանդ դուռը` այլ դռնով քեզանից կփախչի առաքինությունդ:
Ագահ մարդու ստամոքսը աչքերի մեջ է` դրանք էլ ծակ են:
Ագահ մարդու միակ ընկերը ագահությունն է:
Ագահությունը կապում է մարդու աչքերը և բացում բերանը:
Բարի գործերի հիշատակը պահպանելու ամենալավ եղանակը դրանք կրկնելն է:
Ով անշնորհք ձեռքով ճանկում է վարդը, թող չգանգատվի, թե փշերը իրեն ծակում են:
Ճշմարիտ առատաձեռն նա է, ով տալիս է նրանից, ինչն անձամբ իրեն է պատկանում:
Միջակ մտքի տեր մարդիկ սովորաբար դատապարտում են, այն ամենը, ինչ վեր է նրանց կարողությունից:
Ամեն ոք դժբախտ է ուղիղ այնքան, որքան նա իրեն դժվախտ է համարում:
Աշխարհը միանգամայն այլ կերպ կերևա, եթե նայես նրան ոչ միայն քո կտուրից:
Աշխարհում չարիքը քիչ կլիներ, եթե այն հանդես չգար բարիքի անվան տակ:
Աղքատության պատճառը հաճախ ազնվությունն է:
Ամենաբարձր գնահատականը, որին կարող է արժանի լինել միայն անձնական կյանքում առաքինի մարդը, իր ծառաների հավանությունն է:
Մարդիկ ճանաչվում են վեճի մեջ և ճանապարհին:
Որպես կանոն, մարդու մասին կարելի է դատել նրանով, թե ինչի վրա է նա ծիծաղում:
|